Kamperen met je billen bloot
Uit nood geboren. Dat was onze eerste naturistische kampeerervaring. We wisten wel wat naturisme was, maar hadden er nog nooit aan gedacht om het zelf eens uit te proberen. Tot die ene keer in Frankrijk dus, zo'n 20 jaar geleden. We gingen met de kinderen, destijds 8 en 12 jaar, op weg voor een zonnige vakantie in Frankrijk.
Zoals altijd
Net als altijd haken we de caravan achter de auto en vertrekken. Ook nu hebben we niet gereserveerd omdat we het leuker vinden om te zien waar we uitkomen. Voor het eerst in jaren zit het ons niet mee. De campings waar we ons melden zitten allemaal tjokvol. Het wordt later en later en de stemming in de auto is ondertussen tot onder het nulpunt gedaald. Toen, nog zonder internet, had je gidsen bij je om campings te zoeken. We ploegen ons een weg door de vakantiespullen en vinden de stapel gidsen die we van iemand hebben gekregen. Er zit ook een gids met naturistencampings bij. Misschien kunnen we hier een plekje vinden. Het zal op zo'n naturistenterrein toch niet zo druk zijn? Of we het leuk vinden weten we niet, maar één nachtje moet te doen zijn. Als we maar ergens kunnen staan. Snel! We besluiten het er op te wagen.
Blote hulp
Een blik in de gids leert ons dat er twee campings in onze directe omgeving zijn. Aan de hand van de beschrijvingen (zwembad, kinderactiviteiten) maken we een keus. Dan volgt, want nog geen navigatiesystemen, de zoektocht naar de camping. Met hulp van een vriendelijke Fransman komen we bij het toegangshek en bellen aan. We worden allerhartelijkst ontvangen door de campingbeheerder. Ja, er is nog plaats, en ja, we moeten lid worden van de club, maar geen nood, dat kan gewoon ter plekke en mag ook straks hoor, als we even bijgekomen zijn. "Zoek maar een plekje uit", is de boodschap. En wat een grote plekken zijn dat. We vinden er een achteraan op het veld. Wel zo prettig. Als we uitstappen, schiet een aantal mensen ons spontaan te hulp met het afhaken en neerzetten van de caravan. Die blote hulp is zeer welkom en al snel zijn we geïnstalleerd. Na wat dralen en tijdrekken moeten ook wij uit de kleren. De eerste 5 minuten is wat onwennig, maar dan zijn we de schaamte voorbij. We lopen een rondje om de camping te verkennen en zien gezinnen met jonge kinderen, oudere echtparen en ja, ook tieners. Al die kampeerders doen niet anders dan al die dingen die je op een textielcamping ook doet. Maar dan in je blootje.
Hoe gemakkelijk
Sinds die zomer kamperen we bij voorkeur op naturistenterreinen. Wat een vrijheid. En wat een gemak ook: je kunt met veel minder kleding toe. Je pakt een tas met spullen voor als je de camping af gaat, voor ’s avonds en voor als het koud wordt. Het ligt aan de camping of je bloot in de supermarkt of de bar mag, maar als dat niet is toegestaan sla je gewoon een omslagdoek of handdoek om. Het merendeel van de dag draag je gewoon je vel. Makkelijk wassen!
Gewoon, zoals je bent
Wij zijn blij dat we destijds, bij toeval, het naturisme hebben ontdekt. We ontdekten vrijheid, gemak en een fijne sfeer. We weten dat op een naturistenterrein de mens geaccepteerd wordt zoals hij is. Kleren maken hier niet de man, de man is gewoon een mens. Zoals jij en ik. Oud en jong, met en zonder kinderen. Met of zonder handicap. Het zijn mensen die het leuk hebben in hun vakantie. Die kamperen, zonnebaden, zwemmen, kaarten, spelletjes doen, eten en drinken. Maar dan met de billen bloot.