Drie meningen over naturisme in Frankrijk
Wie, wat, waar
Hendrien Landeweer, beeldhouwer en voorzitter NFN-Raad van Afgevaardigden, woont in Bussum, werkt geregeld in haar atelier op Texel.
Waarheen
Frankrijk was, zeker toen de kinderen nog klein waren, het ideale vakantieland. "Al vanaf mijn 16e kom ik in Frankrijk. Later dus ook met het gezin. We bezochten vooral de kleinere terreinen in de niet zo toeristische regio's. Een stuk rustiger, en lekker tussen de Fransen in. Dat ik goed Frans spreek helpt zeker om sneller gesprekken te kunnen voeren. Ook zing ik Franse chansons en ben gek op trekzakmuziek, l'accordéon diatonique zoals de Fransen het noemen. Muziek communiceert en verbindt!"
Al op jonge leeftijd kwam de kunstenares in aanraking met naturisme. "Al wist ik toen ik nog zo jong was niet dat het ook een naam had. Voor mij was het gewoon hoe we leefden en op vakantie gingen. We hadden een Bourgondische leefwijze, waren erg gemakkelijk over dingen, met altijd met respect voor elkaar en anderen."
Waarin
Wensen
Toen Hendrien Landeweer vijftien jaar geleden weer als herintreder in de automatisering stapte besloot ze al snel haar hart te volgen. "Eigenlijk wilde ik mijn hele leven beeldhouwen en daarom maakte ik in de periode al snel de keus om dat ook te gaan doen. Mijn werk bestaat uit vrouwentorso's van hout en steen. Terugkerend thema is 'vrouw en vrijheid': de vrouw die staat in haar geestelijke vrijheid en verworven zelfstandigheid. Die keus voor het hart heb ik ook gemaakt in andere dingen die ik doe. Ik kom uit een reislustige familie en heb een passie voor andere culturen. Daar kun je zoveel van leren. Ga echt eens kijken hoe anderen leven en luister hoe men over zaken denkt. Zelf ben ik erg gefascineerd door Afrika. De mensen daar leven zo dicht bij de natuur. Die fascinatie bracht mij er toe om te gaan in zingen en spelen bij een West-Afrikaanse band. Geweldig! Mijn grote wens is om nog een keer met mijn dochter naar Mali (Afrika) te gaan. Daar heeft ze stage gelopen en dan zou ik met eigen ogen kunnen zien wat zij gezien heeft."
Wie, wat, waar
Pim Schrijver, gepensioneerd camping beheerder van verschillende, niet naturistische terreinen! Is al heel wat keren van woonplaats veranderd, want "Waar het werk was, was het huis." Woont nu in Oostrum.
Waarheen
Schrijver en zijn vrouw gingen vaak naar Frankrijk. Ook na het overlijden van zijn echtgenote bezoekt de oud campingbeheerder nog graag de wat grotere Franse terreinen. "Je hebt in Frankrijk zo veel keus, er is voor elk wat wils. Van klein tot groot, van eenvoudig tot luxe. Zelf vind ik terreinen als Euronat en Cap d 'Agde erg prettig. Je zit er niet zo op elkaars lip."
In 1976 kwamen Pim Schrijver en zijn vrouw in voormalig Joegoslavië voor het eerst in aanraking met naturisme. "Je kon linksaf het strand op met je zwembroek aan, rechtsaf zonder. Wij gingen rechtsaf en hebben nooit meer anders vakantie gevierd. In eerste instantie kwamen we er nog niet zo voor uit maar na een paar jaar was dat voorbij en deden we er niet meer geheimzinnig over. In Nederland zie je twee groepen naturisten: mensen die lid zijn van een vereniging, dat zijn zo'n 15.000 mensen, en de mensen die wel geregeld bloot recreëren maar zonder zich bij een vereniging aan te willen sluiten. Dat zijn er ruim 70.000. Er wordt trouwens al snel gesproken over 'naturisme', maar dat is echt wel iets meer dan naar een sauna gaan of bloot op het strand zitten. Het is een leefwijze, in harmonie met de natuur. Al betekent dat niet dat je moet leven volgens de strenge regels en voorschriften die je vooral vroeger nog wel eens bij verenigingen zag. "
Als beheerder op een camping kun je niet in de zomer weg. Daarom gingen de Schrijvers meestal net na Pinksteren op vakantie. "Soms kom je dan voor gekke verrassingen te staan. Zo was ik een keer in juni in Aphrodite Village. Toen bleek het zwembad pas in juli open te gaan. Dat vind ik dan wel vreemd. Maar nu ik gepensioneerd ben heb ik natuurlijk meer vrijheid om te kiezen wanneer ik op vakantie ga."
Waarin
Jan van der Meer is gepensioneerd docent in het Hoger beroepsonderwijs (HBO). Hij is met zijn echtgenote woonachtig in Barendrecht (Zuid-Holland).
Waarom
Van der Meer en zijn vrouw Tineke zijn pas op latere leeftijd met het naturisme in aanraking gekomen. “Eind jaren ’90 waren we voor het eerst naturistisch in Frankrijk, de kinderen waren de deur al uit. We werden geïnspireerd door vrienden, die het land heel goed kenden. Ja, rond je 55ste beginnen is laat, maar het was er nooit eerder van gekomen. Het trof ons: naturisme voelt plezierig, de campings zijn prettiger. Je zou haast zeggen: beschaafder."
Waarheen
Het echtpaar Van der Meer heeft sindsdien ook in Nederland, Spanje en Tsjechië naturistisch gekampeerd, maar Frankrijk staat nog altijd op nummer één. “Het landschap is er lieflijker dan elders in Europa, en je maakt er makkelijker contact met de bevolking dan in andere landen. Frans is een taal die ik redelijk spreek, en dan kun je al snel uit de voeten. Met Spaans en Tsjechisch ligt dat bij mij heel anders… Bovendien vind ik de Franse campings prachtig. En we hebben inmiddels best wat ervaring. We hebben bijvoorbeeld gestaan op Creuse Nature; op een verenigingsterrein bij Tours, waarvan me de naam nu even is ontschoten, en op Le Vallon des Oiseaux, inderdaad, in de Provence.”
De laatste jaren is Spanje steeds meer in beeld gekomen. Niet als protest tegen Frankrijk, zeker niet, maar vooral omdat een van de kinderen er een baan in de toeristische sector heeft gevonden. "En dan probeer je daar als ouders natuurlijk wat vaker te zijn", aldus Van der Meer.
Waarin
“Altijd kamperend. Eerst met de tent, daarna luxer met de caravan.”
Wensen
Sprekend als naturist met een voorliefde voor Frankrijk en het Franse land komt Jan van der Meer bij dit onderdeel slechts tot één onderwerp: geld. Zijn wens klinkt niet alleen als een hartenkreet, maar ook als een serieuze oproep aan alle eigenaren van naturistische accommodaties in Frankrijk. “Wat mij betreft, gaan op korte termijn de prijzen behoorlijk naar beneden. Veel Franse naturistenterreinen zijn schreeuwend duur.”