Een eigen naaktrecreatieplek. Of toch niet?
Kunnen geklede en ongeklede mensen samen op een strand? Het leek er wel op, die ochtend op strand Slufter. Omdat het naaktstrand al was afgesloten schoven de blootzonners op richting ‘kleedstrand’. En dat is geen probleem, als het aantal ‘bloot’ en ‘bikini’ ongeveer gelijk is.
De derde week van augustus was tropisch warm in Nederland. Dochter had nog vakantie en ondanks dat we niet zulke strandgangers zijn leek de zee ons erg aantrekkelijk. Wanneer we naar een stand gaan dan is het altijd bij de Slufter. Het strand is er groot en breed, er is een naturistisch gedeelte, altijd parkeerplaats en ja, ook de hond kan mee. Helaas moet strand Slufter plaats maken voor de Tweede Maasvlakte, maar tot en met eind augustus zou je er terecht kunnen. Dus wij op pad. Tot onze grote verrassing was het ondanks het vroege uur, al bij het oprijden van de strandweg ongewoon druk. Zoals gewoonlijk reden we door naar achteren, waar het naaktgedeelte is. Of eigenlijk was, want de werkzaamheden bleken al in volle gang waardoor een groot deel van het achterste strand al niet meer voor het publiek toegankelijk was. Heerlijk, zo’n besluit om midden in de zomer al stukken strand af te sluiten. Daar is over nagedacht.
Inventieve strandopgang
Helemaal aan het eind van de weg vonden we nog een parkeerplek. Toen begon de zoektocht naar een strandopgang, want een aantal bleek ook al afgerasterd. Ergens in de afrastering hadden andere strandgangers een gat gemaakt. Omdat iedereen er onderdoor kroop deden wij dat ook. Eenmaal op het strand keken dochter en ik elkaar eens aan. Wonderlijk. Waren we nu op een naturistisch of juist niet naturistisch gedeelte uitgekomen? Op de ene handdoek lag een vrouw streeploos bruin te kleuren, terwijl twee meter verderop een andere vrouw met kunst en vliegwerk onder haar handdoek bezig was om onderbroek te verruilen voor bikinibroekje. We besloten niet verder te lopen, zetten onze parasol op en ploften neer. Kleren uit. Klaar!
Verdiept in een spannend boek hadden we niet veel aandacht voor onze omgeving. Tot een uurtje later vlak naast ons een schelle stem ‘hier gaan we zitten’ zei. Vader, moeder en twee kinderen pakten een meter van ons vandaan hun boeltje uit. Moeder keek afkeurend naar onze blote lijven. Ze plantte haar parasol demonstratief in het zand en schudde de immens grote badlakens uit. De kinderen giechelden en keken besmuikt onze kant uit.
Waar zijn ze?
Wij blikten eens rond en zagen dat om ons heen bijna iedereen een bikini of zwembroek aan had. Hier en daar een topless dame. Waar waren de naturisten gebleven? In de verte zagen we twee blote mensen langs de waterlijn lopen. Gelukkig, ze waren er dus nog wel. Maar bloot was nu wel erg in de minderheid, en het effect van een blote minderheid zijn is dat je je ineens heel bloot voelt. Vooral voor een tiener. Tijd om op te breken dus.
We kropen door het gat in de omheining terug richting de parkeerplaats. Een laatste blik toonde een krioelende massa mensen op een prachtig strand.
Het strand is nu helemaal afgesloten en we zijn benieuwd wat we ervoor in de plaats krijgen en, heel belangrijk, of ‘wij’ naturisten ook nog een plaatsje krijgen. Een eigen plek, want gemengd kan alleen als de verhoudingen kloppen. En dat blijkt in de praktijk jammer genoeg niet zo te zijn.
