Eén met de natuur op Les Lauzons

John de Graaff - 10 oktober 2014. Reisverhalen

Die vergelijking valt nog verder door te trekken. Ook hier, op de Campagne de Briasse in de Provence, zijn de ontwikkelingen in de naaktrecreatie volop zichtbaar. Op velden waar vroeger tenten werden opgezet en caravans waterpas gezet, en later de eerste campers werden geparkeerd, staan vandaag de dag ook huizen van hout of kunststof, te huur voor wie luxe bloot wil doen. We noteren roulottes (pipowagens), lodges, chalets, Bengali-tenten en mobil-homes.

Maar daarmee hebben we het hier wel gehad met de expansiedrift, als we dat woord al mogen gebruiken. Les Lauzons wil namelijk ver verwijderd blijven van de clichés die karakteristiek zijn voor de grote vakantieaanbieders, valt nadrukkelijk op de website te lezen. Hier leggen ze liever het accent op eenvoud en oorspronkelijkheid, met de menselijke omgang als belangrijkste factor.

Omgaan met pubers

Blote wandeling

Zwemmen is echter niet de enige sportieve uitdaging op Les Lauzons. Het heuvelachtige terrein van 40 hectare leent zich namelijk uitstekend voor een ander avontuurtje. De wandeluitrusting is deze keer eenvoudig: een paar lage schoenen en een flesje water. Meer heb je ook niet nodig om ’s morgens rond zeven uur, als de zon de dauw nog niet heeft verdreven, de omgeving van de camping te ontdekken. De route begint voor de receptie in de Provençaalse Mas, en duikt direct via een verhard pad naar beneden, langs de nog lege zwembaden en het saunagebouw.

Ik wandel in de richting van het jongerenhonk, eveneens nog verlaten, en de berging voor caravans, waar het pad een bochtje naar rechts maakt en de natuur in trekt. Ik loop goed, getuige de blauwe stippen, pijltjes en kruisen die her en der, met gevoel voor duiding, op bomen en stenen zijn aangebracht. Ik ga inmiddels stevig linksaf omhoog, rechtdoor is sowieso fout getuige het bord met de overduidelijke tekst Stop Private.

Rust en stilte

Ik klim over een smal pad, dat de natuurlijke contouren van de helling volgt. Hier en daar is een trap ontstaan dan wel aangelegd, die het stijgen vergemakkelijkt. Het uitzicht is steeds gelijk, de vallei met enkele woningen, alles beschenen door de eerste zonnestralen. Ik zie vlinders, hoor een hond die gelukkig op afstand blijft. Bij een breed pad aangekomen sla ik rechtsaf, verder omhoog. En dan is het opnieuw de natuur in. Het natte gras glijdt langs m’n blote enkels, takken trekken soms strepen op m’n benen en armen. En dat allemaal in bijna volstrekte stilte. Vanuit de diepte hoor ik alleen zo nu en dan een auto.

En dan is daar ineens het hert. Of is het een ree? Feit is eigenlijk dat we erg van elkaar schrikken en elkaar dan ook snel uit het oog verliezen. Maar het is wel zo’n ontmoeting die je de rest van de wandeling – en de rest van de dag – bij blijft. Een uurtje na het vertrek doemen de eerste huisjes van Les Lauzons weer op, de eerste activiteit van de dag zit erop. Op naar Forcalquier, voor een mooie lunch en een stadswandeling.

Gezamenlijk diner

Gelukkig is het woensdag en kunnen we op het domaine meedoen aan de wekelijkse mee-eetavond. Aan een lange tafel in de buitenlucht nestelen zich dit keer acht stellen. Het blijkt een internationaal gezelschap, want de zestien komen uit Zwitserland, België en Nederland. De campingeigenaren maken en serveren voor 16 euro per persoon een aangenaam menu met toetje, plus een glaasje wijn of fris. Het is bovendien een mooie gelegenheid, zo blijkt al snel, om met de tafeldames en –heren te praten over het internationale naturisme, om camping-ervaringen uit te wisselen en anderszins. Ook Les Lauzons zelf komt uiteindelijk ter sprake. Steeds in positieve zin, bij alle tafelgenoten.

Lees reportages over de Provence, Valensole en Mont Ventoux op Puur op reis.